Nei, det gjer eg ikkje. Tenkje seg til - køyre bil medan eg bloggar? Nei du. Det hadde teke seg ut, gitt! Og eg køyrde ikkje heim til jul heller. Best å la det vere fann eg ut, ettersom eg har slik panikk for lyskryss og køyrebaner (in plural). Eg har jo forsåvidt ingen bil å køyre heller, så eg tok båten heim. Tryggast slik. Og så litt bil. Men her omkring finst det altså ikkje lyskryss og det var mamma som køyrde, så vi kom oss trygt heim.
Så - til poenget. Eg er altså heime! Heilt heime faktisk (ja, nei, ikkje heime i Himlen). Men i det minste heimeheime. Heime hjå mamma, pappa og bestemor. I den vesle bygda mi med aude markar og tome hus. Men så er i det minste markane kvite, og i nokre av husa er det lys. Dei husa som ikkje er tome altså. Og om ein ser slik på det, så er eigentleg lyspunkta sterkare når det er langt mellom dei... Så eg likar deg - mi vakre folketome bygd.
Var det poenget mitt? Nei, det var det aldeles ikkje. Eg må visst innsjå at eg ikkje har noko slikt i augneblunken. Men eg er heime i det minste. Eg er aldri så lite overtrøytt her eg sit for meg sjølv. Og livet. Livet det er fint. Eg er heime til jul.
( hihi, heime i Himmelen:) )
SvarSlett