Småpinleg

Tenk at det er mogleg å verte så flau, berre fordi ein kjekk mann smiler til deg?!

No skal det seiast at fyren var kjekk, i ordets mest overflatiske forstand, og at eg retteleg glante etter han. Du skjønar... i går sat eg inne på Solbrød på Exebition saman med ei venninne, og ante fred og ingen fare. Så hende det då, at denne gutemannen gjekk forbi. Sånn lett slentrande. Han såg inn glaset på same viset som kven som helst annan som går forbi eit vindaugsglas. Eg, derimot, såg ikkje ut glaset på same viset som kven som helst som sit på andre sida av eit slikt eit... Eg fylgde han med blikket! Noko han må ha merka seg i farten, for han tok i alle høve heilomvending, blunka og gav meg eit særs sjarmerande og leikande smil. Oops... Teke på fersk gjerning.

Eg smilte attende.